قسمت اول

                                                                     بنام خدا

در کتاب الکلیهای گمنام در بخش نظریه پزشک از قول دکتر سیلک ورت چنین آمده است

به اعتقاد ما همانطوری که چند سال قبل گفتیم تاثیر بخصوصی که الکل در الکلی های مزمن دارد زاییده آلرژی این افراد به الکل است

و پدیده #ویار #فقط در این گروه وجود دارد و هرگز در مشروبخواران متعادل و معمولی دیده نمیشود

مشروبخوارانی که دارای این حساسیت هستند  هرگز نخواهند توانست بدون خطر هیچ نوع مشروبی بخورند

  یک  تقسیم بندی در مورد الکلی ها وجود دارد در کتاب الکلیها که وجه مشترک تمام دستجات فوق و بسیاری از انواع دیگر در این است که انها هیچ کدام نمیتوانند مشروب بخورند و پدیده ویار گریبانگیرشان نشود.

دلیل این حالت ممکن است الرژی این افراد نسبت به الکل باشد که انها را به عنوان یک طبقه متفاوت از بقیه  مجزا میکند.

ما تا بحال هیچ نوع درمانی را ندیده ایم که بتواند این بیماری را ریشه کن کند.

《《تنها راه حلی که میتوانیم پیشنهاد کنیم #نخوردن مشروب است》》”

از این مطالب میتوانیم متوجه شویم که فلسفه پرهیز مطلق در انجمنهای دوازده قدمی به فرضیه ویار دکتر سیلک ورت برمیگردد.

حال سوال اینست

آیا این فرضیه  حقیقت دارد

تمام کسانی که مشکل مصرف داشته اند با تمام وجود پدیده #ویار را میپذیرند زیرا آن را با تمام وجود لمس کرده اند.

اما

سوال دوم

آیا به این فرضیه ایرادی میتوان گرفت

#ادامه دارد

آیا به فرضیه ویار دکتر سیلک ورت میتوان ایراد گرفت

طبق” فرضیه ویار “مصرف  یک جرعه الکل  هم باعث فعال شدن ویار میگردد در حالیکه

در اصول عملی اولیه انجمن تنبلان گمنام( یک ساعت برخلاف میل و چند کار روتین)اصلا شرایط پرهیز مطلق مطابق با” فرضیه ویار” در نظر گرفته نشده ولی خیلی از کسانی که به همین اصول اولیه پایبند بوده اند ویار را حداقل برای مدتی تجربه نکرده اند  و این مخالف فرضیه ویار است.

“طبق فرضیه ویار “روش ترک تدریجی برای معتادان محال است اما در  ایران ودیگر کشورهاگروههایی هستندکه  روش ترک تدریجی رابه معتادان  پیشنهاد میکنند  و جالب توجه  است که در آن سیستم معتادان زیادی توانسته اند به روش تدریجی ترک کنند.

کسانی که اعتیاد جنسی  دارند ویار شهوت شان در ارتباط  جنسی که با همسرشان دارند فعال نمیگردد

کسانی که اعتیاد به پرخوری دارند وامکان پرهیز مطلق وجود ندارد با انکه پرهیزهایی که در خوردن دارند مطابق با فرضیه ویار نیست ویار آنها فعال نمیگردد

طبق فرضیه ویار و کتاب الکلی های گمنام اگر ما مدتها ترک کنیم وبعد از سالها جرعه ای مصرف کنیم ویارمان فعال میگردد اما در انجمن تنبلان گمنام اتفاق افتاده مثلا یک کاری را بعد از اینکه مدتی انجام داده ایم با اینکه اوایل ترک اینکار باعث فعال شدن ویار ما میشد  اما بعد از مدتی متوجه شدیم وقفه انداختن در انجام آن کار ویار مارا فعال نمیکند

اگر فرضیه ویار درست است چه جوابی برای موارد بالا داریم؟

و اگر نادرست است چه جوابی برای هزاران اشخاصی که با تجربه خود به درست بودن فرضیه ویار صحه می گذارند داشته باشیم

با دقت در این موضوعات این سوال برای ما پیش می آید .

از چه زاویه ایی میتوانیم پازل ویار را حل کنیم

 بطوریکه بدون رد “فرضیه ویار ” جوابی برای علت فعال نشدنش در جاهایی که ذکر شد نیز ارائه دهیم

ادامه دارد..