قسمت نهم

بعضی از اعضای انجمن تنبلان گمنام که با جدیت به اصول اولیه انجمن پایبند بوده اند
بعد از مدتی متوجه شده اندکه با اینکه به اندازه چند نفر عادی فعال شده اند ولی درون خود احساس رضایت ندارند 😏😏
انهاشرط رضایت درون را انجام کارهای 🌀خاصتر ومهمتر🌀 میدانستند
که این حالت با توجه به خصوصیات و شرطهایش به نقص غرور میخورد.
👺
و تا این حالت درونی مهار نگردد محال است ارامش و رضایت درونی پویا احساس گردد
به نظر می اید آنکه ما را و کار ما را کم می بیند خود غرور میباشد .
👺
انگار که غرور مانند مارهای ضحاک برشانه های ما قرار گرفته ومارا کوچک وحقیر میبند و با نیشهایش مارا مجبور میکند با بالاتر رفتن تغذیه اش کنیم
🐲🐉🐲🐉
ولی متاسفانه هر چقدر هم بالاتر برویم چون غرور بالای شانه های ما قرار دارد هیچگاه حس حقارتمان محو نمیشود

از این زاویه میتوانیم بفهمیم
چرا افرادی در اوج شهرت وثروت و مکنت و محبوبیت دچار افسردگی میگردندوگاها کارشان به خودکشی میکشد😱
افرادزیادی را میشناسیم که با داشتن بهترین شرایط احساس حقارت وحسادتشان تعجب انگیز است
😳🙄
غرور است که باعث میگردد فقط تشخیص خودمان را درست بدانیم.
غرور است که اجازه نمیدهد تسلیم اصول گردیم.
غرور است که اجازه نمیدهد حق اشتباه به دیگران بدهیم.
غرور است که باعث توقع ما از دیگران میگردد.
وباعث بیش از ۹۰ درصد رنجشها و خشمهای ما غرور میباشد.
غرور نزدیکترین فاصله را با درخت خودخواهی و خودپرستی دارد
خودخواهی و خودپرستی از غرور تغذیه میگردد
ما بایستی “ریشه غرور” را بزنیم
و زدن ” شاخه غرور” فقط رشد شاخه های دیگر ش را تسریع میکند

ما هرچه قدر در این نقص عمیقتر کنکاش کنیم بیشتر پی به قدرت و نفوذ این نقص در ریزترین تا بزرگترین قسمتهای زندگیمان میبریم
ماباید کاری برای مهار این نقص انجام دهیم وگرنه نابودی روحانیت مان قطعی است.

#ادامه دارد